rasa mcam melayang-layang..

assalamualaikum..


pernah suatu ketika dulu..
sy nak satu bg surprise kat dia..
setelah minta izin..
dan diizinkan..
maka. misi dimulakan..

Ya Allah..
surprise ni pd sy memang sgt mencabar..
sebb sy cabar diri sendiri...
tp demi dia..
inilah hadiah terbaik yang sy boleh bg..
sy perlu berkorban untuk dia..
demi dia..

Pada mulanya, segalanya sy rasa mcm ok je..
lama kelamaan sy rasa mcm ditipu..
maka, sy membiarkan waktu menentukan segalanya..
sampai suatu ketika..
sy rasa saya perlu habiskan misi surprise sy..
sy teruskan jua..
walau sy tau..
sy mesti akan terkorban kali nie.heh!

misi diteruskan dengan baik..
tiada masalah pd mulanya..
tapi..
saat teruji bermula..
saat teruji kali pertama..
saya rasa sy boleh tahan air mata..
sambil dalam hati ckp..
"xde rezeki"
kali kedua teruji..
MasyaAllah..rasa mcm terhempap je..
rasa mcm tak mampu dah nak lalui...
sy tergugat dengan ujian kali ni..
sy down hampir 2 minggu...
tak buat apa-apa..
test tak study..
tesis tak jalan..
senyap..
sepi..
tak siapa tahu gelodak jiwa sy lalui..
dalam hati selalu sebut..
"Maafkan kak an.."
rasa surprise sy tertinggal separuh jalan...
sy tak mampu nak lihat kekecawaan dia..
sy lemah sangat..
sangat...

lastly..
sy cuba jugak berdiri..
alhamdulillah ada jugak yg menyokong..
xde sape pun yg tahu sangat pasal ni semua..
tapi misi sy sama dengan dia..
misi sama dgn kak uda..
sy harap sgt kali ni tidak teruji lagi..
rasa penat tu sampai rasa nak give up je!
tp kali ni..
tiada siapa yang tau lg dah..
sebb pasrah je..
dalam hati cakap..
"dah usaha, tawakkal je..Allah tau segalanya yg aku buat ni untuk siapa..semta demi dia"

alhamdulillah..syukur.
misi berjaya.
so, call cik kembar..
saja nak bgtau misi dah berjaya..
terkejut sungguh dia.haha..
baru dia tau kakak dia memg terer!
dia tak sgka misi sy berjaya..
sebb sebelum ni sy ckp sy dh give up!
xtaulah perasaan masa nie..
tak henti2x ucap syukur..
Allah je yg tau perasaan sy masa nie..
sujud syukur...
sangat syukur..

masa ni sy tak bgtau lg dia..
sy xsempat nak bgtau lg..
sebb ada kelas..
tgah2x kelas..
sy dapat miskol dari dia..
sy pun pelik..
knp dia kol sy plak..
sy keluar sekejap dari kelas..
kol dia balik..
then, lepas bg salam..satu ucapan paling bernilai pd sy saat tu..
"tahniah!"
"tahniah"
"tahniah"..
terharu habislaa..
pastu sy  cakap..
"terima kasih..ni mesti fareha yang bgtau"
suara dia memg sangat gembira..
sy rasa mcm terawang-awang..
rasa mcm melayang-layang..
akhirnya..sy berjaya juga memberi dia bahagia
apa yg berlaku memg mematangkan sy..
apa yg boleh sy ckp..
"sy BAHAGIA!"...

sy dah berjaya membahagiakan dia dengan kudrat sy sendiri..
syukur sangat..
alhamdulillah..

nilah hadiah kak an untuk mak dan ayah!
untuk mak dan ayah je!
tiada yang lain..
duit bukan ukuran..
tp yang lebih bahgia bila dapat ucapan keramat tu..
keramat!
fuhh!fuhh!
misi berjaya!
cayalah farehan..
memg best daughter ever la hg nie..haha
[perasan sungguh!]



banyak benda sy cuba selesaikan dengan kudrat sy sendiri..
tanpa susahkan mak n ayah..
alhamdulillah Allah mudahkan..
Alhamdulillah..
semoga Allah redha..

tiba-tiba rasa macam nak nangis plak..
sengal la hg ni farehan..
jgn sensetip sgt ok.
cool farehan..
cool!

p/s: kak uda @ ikin...sila jgn komen papepun tentang nie..malu2x..rahsia!
sy nak buat diari mcm kak uda jugak laa..
rasa mcm best je..
hehe

with love: siti nurfarehan..